antonomazíe f. (vgr. antonomasía, d. anti, contra, și ónoma, nume. V. paronomazie). Ret. Schimbarea numeluĭ propriŭ cu unu comun (epitet, patronimic saŭ apelativ) și invers: cuceritoru Cartaginiĭ îld. Scipione,Pelidu îld. Achile,Aristarh îld. critic,salvatoru îld. Hristos,tiranu îld. Nerone. – Fals antonomáză (fr. antonomase). V. retorică.