GURALÍV, -Ă,guralivi, -e, adj., s. m. și f. (Om) care vorbește mult, întruna; limbut, vorbăreț. [Var.: (reg.) guralíu, -íe adj.] – Din bg. govorliv (după gură).
guralív, -ă adj. (d. gură cu suf. slav -liv, ca în bg. govorliv, vsl. govorĭlivŭ, id.). Limbut, vorbăreț, care vorbește mult. V. flecar.
guralív adj. m., s. m., pl. guralívi; adj. f., s. f. guralívă, pl. guralíve
guraliv a. și m. bun de gură.
GURALÍV ~ă (~i, ~e)și substantival Care vorbește mult; bun de gură; gureș. /<bulg. govorliv
guralív adj. m., s. m., pl. guralívi; f. sg. guralívă, pl. guralíve